Moja twórczość z lasu jodłowego.

Gość · Wysłany: 25.08.08, 7:33PM Temat postu:

Marigold nie wiem dlaczego tak Ci się skojarzyło ;) Po prostu wcześniej napisałam, aby wiatr nucił kołysanki Ani, a potem jakoś tak mi się skojarzyło skoro Emilka miała swoją Królową Wichrów myślała o tym pisząc list aby wiatr okrył Jima. Oczywiście chodziło o przyjazny wiatr ;) Może porównanie nie jest zbyt trafne, ale tak mi się skojarzyło z Emilką.

Gość · Wysłany: 25.08.08, 7:51PM Temat postu:

Moje skojarzenia są dość... niezwykłe... No bo kto jeszcze kojarzy cyfrę 2 z potorem z Loch Ness a cyfrę 8 z dżdżownicą? :mrgreen:
Dziękuję Wiki, za wyjaśnienie! :D

Gość · Wysłany: 25.08.08, 8:13PM Temat postu:

Nie ma za co, Twoje skojarzenia są bardzo ciekawe marigold! Nie wpadłabym na to :)!

Gość · Wysłany: 26.08.08, 11:54AM Temat postu:

Bardzo ciekawe opowiadanie :!: Naprawdę bardzo mi się podobało. Muszę przyznać, że z tym wiatrem też miałam takie samo skojarzenie jak Marigold, chociaż wiedziałam, że nie chodzi Ci raczej o grób. Pięknie, pisz dalej ;)

Gość · Wysłany: 29.08.08, 5:12PM Temat postu: Moja twórczośc z lasu jodłowego

Wiki czy twoje opowiadanie jest skończone ,czy będziesz pisać dalej o Ani i Emilce .

Gość · Wysłany: 29.08.08, 6:37PM Temat postu:

Dzięki jeszcze raz wszystkim za miłe słowa :)!
Iwono moje opowiadanie nie jest skończone dążę do finału, nawet wiem już co się wtedy stanie w moim opowiadaniu :)

Gość · Wysłany: 29.08.08, 7:57PM Temat postu:

Och już się nie mogę doczekać finału Wiki!!!!!!!!!!!!!!! Bardzo ciekawe opowidanie!!!!!!!! :D

Gość · Wysłany: 01.09.08, 11:52AM Temat postu:

Te opowiadania są cuuuuuuuudowne! :lol:

Gość · Wysłany: 03.09.08, 9:07PM Temat postu:

Dziękuję Wam wszystkim! A oto i następna część mojego opowiadania.

[b]Rozdział 8 [/b]

Emilka właśnie wracała do domu z ciotką Elżbietą, gdy niefortunnie czy może fortunnie zwróciwszy uwagę na to co się później stało, koń zgubił podkowę.
Nie sposób było dalej jechać, szczególnie, że do panny Sary było jeszcze daleko.
Wtem do powozu podjechał jakiś człowiek. Wyglądał na lat około 50 parę może 55 lat i był szalenie przystojny jak na swój wiek. Jego spojrzenie brązowych oczu potrafiło uspokoić i rozwścieczyć, ułagodzić i zmusić.
- Dzień dobry, powiedział nieco obco akcentując słowa, przepraszam panie, nazywam się Jim mówcie mi panie Jimi Wennstol, gdzie mogę znaleźć pannę Sarę Murray?
Na ciotce Elżbiecie i Emilce nawet trzęsienie ziemi uczyniło by mniejsze wrażenie.
- To nie możliwe wyszeptała cicho ciotka Elżbieta, zapominając zupełnie o wszystkim dookoła.
Mężczyzna miał jednak dobry słuch:
Co jest niesamowite droga pani? Pani?
- Panie Wennstol, ciotka Elżbieta zebrała w sobie tyle siły ile mogła, i rzucając Murrayowskie spojrzenie zgromiła mężczyznę, niech pan mi powie po co pan szuka Sa...
Murrayowskie spojrzenie! Wykrzyknął nagle zdumiony mężczyzna. Poznam je na końcu świata! Pani pani jest może siostrą, kuzynką, czy kim dla Sary?
- Jestem je daleką krewną panie Wennstol i nie sądzę, że Sara [i]chciałaby [/i]pana widzieć.
- Oczywiście, mężczyzna nagle posmutniał, ale pozwolą panie, że odwiozę do domu dobrze?
- Ciotka Elżbieta upierała się, że nie, ale w końcu dała za wygraną. Kazała parobkowi kogoś sprowadzić i zrobić coś z[i] tą [/i] podkową, a sama wsiadła do powozu mężczyzny.
Jimi posępny zapytał tylko czy panna Murray mieszka u swojej krewnej i przez nikogo nie sterowany, sam zaczął powozić.
Emilka ciekawie przyglądała się mężczyźnie, wszystko [i]koniecznie [/i] musi opowiedzieć pannie Shirley. Emileczka westchnęła.

Jimi stanął przed domem.
- Dziękujemy panu bardzo, powiedziała Elżbieta.
Jimi podniósł na nią swój wzrok, z zaiskrzonymi oczyma, krzyknął:
- Ja muszę, muszę ją zobaczyć, muszę i jak szalony wpadł do domu.
Katarzyna krzycząc i myśląc, ze to włamywacz, podskakiwała i wpadła w histerię.
Elżbieta ciągnąc za sobą Emilkę, szybko wparowała do domu.
- Katarzyno! Krzyknęła obdarzając nieszczęsną służącą próbką Murrayowskiego spojrzenia.
- Pan..n..ooo M..u..ra...yy.yy w...łamywaaaacz! wydusiła Katarzynka łkając.
- Nie włamywacz, tylko gość Sary, uspokój się i wyproś go.
- Gooo...ściaa?
- Tak, gościa potwierdziła z kamienną miną ciotka Elżbieta, jakby wypraszanie gości należało do podstawowych obowiązków służącej.
Katarzyna nie śmiąc nawet zaprotestować oddaliła się cicho.
Wtem ciotka Elżbieta spostrzegła, że trzyma ciągle rączkę Emilki.
- Emilko idź się pobawić na dworze.
Emilka choć chciała zostać w domu i zobaczyć co się stanie, wyszła aczkolwiek bardzo niechętnie.
Lecz jej twarzyczka rozświetliła się jak słońce jasne, gdy spojrzała kto nadchodzi drogą.
- Panna Shirley!
- Co u Ciebie Emileczko, kochanie?
- Panno Shirley, jakiś mężczyzna, ten o którym ciotka Sara opowiadała. (Emilka nazywała Sarę ciotką, ponieważ Elżbieta zupełnie nie wiedziała, jak dziewczynka powinna się zwracać do swojej krewnej, krewnej, krewnej czyli mówiąc w skrócie dalekiej krewnej, postanowiła, aby Emilka mówiła do Sary ciociu.)
- Ania z zarumienionymi policzkami zapytała:
- Jimi czy Tomasz ponieważ była wprowadzona przez pannę Elżbietę w arkana jej historii.
- Chyba pan Jimi, jest u ciotki Sary! Nasz koń zgubił podkowę, następnie nadjechał ten pan, zapytał o ciocię Sarę i podwiózł nas. Potem krzyknął, że musi zobaczyć ciotkę Sarę!
- Emilko nie przeszkadzajmy im na razie dobrze, porozmawiajmy tutaj, ciekawe co z tego będzie i o co chodzi, wkrótce się dowiemy. To takie romantyczne prawda Emileczko?

Gość · Wysłany: 04.09.08, 6:46AM Temat postu: Moja twórczośc z lasu jodłowego

Bardzo ciekawe Wiki .Zastanawia mnie co będzie dalej .Czy ta żona Jima umarła i on wtedy postanowił ,że odnajdzie Sarę ,swą jedyną prawdziwą miłość o której nigdy nie zapomniał . Czy dawni kochankowie wrócą do siebie ,a może zostaną przyjaciółmi .Świetnie poprowadziłaś akcję oby tak dalej .
Nie wiem czy wypada tu o tym pisać ,ale chciałam cię zapytać czy czytałaś moje opowiadania .Jest tu na na tym forum taki wątek "Księżniczka Sara ".Jeśli nie ,to jak będziesz miała czas i ochotę to przeczytaj i skomentuj.Nie są tak ładne jak twoje ,ale jestem z nich całkiem zadowolona .