Moja twórczość z lasu jodłowego.

Gość · Wysłany: 23.07.08, 3:52PM Temat postu:

Wiki, prześliczne opowiadania! Masz wspaniałe pomysły i wiesz jak je wykorzystać. Czekam z niecierpliwością na kolejne części :)

PS W poprzednim opowiadaniu w momencie, gdy Walter oświadcza się Unie jest trochę przesłodki. Albo po prostu nieodpowiednia chwila. A tak poza tym, wspaniały pomysł :)
To taka motywacja ;)

Gość · Wysłany: 26.07.08, 4:47PM Temat postu:

Cóż innego mogę zrobić? Tylko i wyłacznie gorąco pogratulować :!: Widzę, że na naszym forum jest kolejna osoba, która mnie zachwyca swoimi opowiadaniami. Oby tak dalej! Aniu gratujuje talentu i życze powodzenia przy dalszym tworzeniu :D

Gość · Wysłany: 26.07.08, 8:41PM Temat postu:

Droga Sissi bardzo dziękuje :). Nie spodziewałam się takich pochlebnych słów :!: Za jakiś czas pojawi się następny rozdział dotyczący Ani i Emilki :)
P.S Moglibyście nazywać mnie Wiki, pomimo nicku Ania Blythe? To taka malutka prośba :mrgreen:

Gość · Wysłany: 27.07.08, 9:26AM Temat postu:

Dobrz będę pamiętać :D A więc Wiki nie masz za co dziękować, a pochlebne słowa od nas wszystkich są tylko i wyłącznie Twoją zasługą! Nie mogę się doczekać kolejnego opowiadania :D

Gość · Wysłany: 30.07.08, 4:08PM Temat postu:

Poniższe opowiadanie dedykuje wszystkim, którzy przeczytali poprzedni rozdział :)

[b]Rozdział drugi[/b]

Powóz jechał możliwie szybko po wyboistej ścieżce. Siedząca w nim kobieta i dziewczynka zdawały się być lekko zmęczone jazdą.

Ciotka Elżbieta, ponieważ właśnie ona była ową kobietą pokręciła głową. Tylko Sarze mogło przyjść do głowy żeby tu zamieszkać myślała. Zawsze była nieco dziwna. Elżbieta przypominała sobie ją niezbyt dokładnie, ale w sercu czuła lekki niesmak na wspomnienie tamtych dni. Spotkała Sarę zaledwie parę razy i to w większości gdy była małą dziewczynką. Sara już panna z ognistymi oczami i brązowymi włosami wirująca po pokoju, śmiejąca się ironicznie, tańcząca na zabawie. I wreszcie ten dzień kiedy odrzuciła Tomasza Jerrego.
Nigdy bym nie przypuszczała, że będzie taka głupia...pomyślała znów na wspomnienie tamtych dni. Nie chciała Tomasza, ale chciała uciec na statku wraz z Jimem Wennstolem.
Elżbieta mało pamiętała, lecz dużo słyszała już jako panna o Sarze. Potem widziała ją tylko raz.
Ech wspomnienia...
Zaś tylko kilka razy była w odwiedzinach w małym białym domku zwanym "Czerwcowym Zaciszem".
Co za śmieszna nazwa pomyślała ciotka Elżbieta. I zupełnie nie pasuje do Sary, do jej burzliwego życia...
-Ciociu Elżbieto?
-Co się stało Emilko? Powiedziała surowo ciotka Elżbieta starając się ukryć przed sobą i Emilką całą swoją miłość jaka złapała ją za serce, gdy popatrzyła na dziewczynkę.
- Czy to tu? Zapytała Emilka patrząc na ciotkę bystrymi ciemnoszarymi oczętami.
Ciotka Elżbieta popatrzyła w stronę w którą patrzyła również Emilka.
Na końcu drogi jeśli można było nazwać ten wyboisty trakt drogą stał domek. Zwykły mały, biały domek z otaczającym go sadem i pnączami.
Ciotka Elżbieta popatrzyła uważnie na Emilkę i zapytała zdziwiona
- Skąd wiedziałaś?
- Jest taki piękny. Emilka rozmarzyła się patrząc na gąszcz roślin.
Ciotka Elżbieta nie zawracając sobie głowy Emilką, która wyskakując za nią zaczęła przyglądać się wszystkim roślinkom wyszła z powozu uprzednio rozkazując parobkowi ostrym tonem, aby podjechał bliżej domu.
- Emilko zostań tutaj powiedziała i zapukała energicznie.
Otworzyła jej pokojówka około lat 18 z czarnymi jak sadza włosami i bladą cerą. Pokojówka poprosiła Elżbietę na górę, "Gdzie proszę szanownej pani panna Sara się [i] rekonwelescuje[/i]."
Elżbieta weszła szybko na górę i znów zapukała do brązowych dębowych drzwi.
Rozległo się głośne "proszę" i Elżbieta weszła do pokoiku.
Na wielkim łożu leżała panna Sara Murray, siwa dama o czarnych figlarnych oczach i zaróżowionych policzkach. Ręce spoczywające na pikowanej kołdrze wyglądały jak ręce 25-latki. Uśmiech panny Sary nieco ironiczny i jej spojrzenie spoczęły na ciotce Elżbiecie.
A więc przyjechałaś? Zapytała głosem, który wydawało się nie należał do kobiety w jej wielu był ciągle mocny i nie zniekształcony przez lata.
Dobrze! Cudownie! Powiedziała panna Sara wybuchając śmiechem.
-Co przywiozłaś? Spytała nieco żartobliwie, nieco z ironiczną ciekawością.
-Na dworze jest moja siostrzenica powiedziała ciotka Elżbieta nieco surowym głosem, a nieco z wahaniem.
- Przyjechało z Tobą Elżbieto dziecko? Zapytała z okrągłymi oczami panna Sara. Wydaje mi się, że nie znosisz dzieci? Spytała ironicznie.
- To córka Julii powiedziała Elżbieta ignorując pytanie, które zresztą dla panny Sary było zupełnie retorycznym, po śmierci jej rodziców wzięłam ją do siebie.
- Nie musisz iść powiedziała panna Sara, zawołam moją służącą.
- Wolę jednak nie powiedziała Elżbieta wychodząc z pokoju.
Jednak na progu odwróciła się i powiedziała.
- Emilka to grzeczna i zdolna dziewczynka, nie ma powodu żeby nie lubić tego dziecka.
Niesłychane, pokiwała głową panna Sara, pamiętam jak widziałam ją kilka lat temu. Te dziecko musiało ją zmienić!

Gość · Wysłany: 30.07.08, 6:31PM Temat postu: Moja twórczośc z lasu jodłowego

Bardzo ciekawe Wiki .Ta kuzynka Sara jest ciekawą osobą ,o burzliwej romantycznej przeszłości i nietuzinkowym uosobieniu .Jest odrobinę złośliwa,więc jest szansa że zaprzyjaźni się z Emilką.Ale nie napisałaś nic o Ani .Jak Ania zaprzyjaźni się z Emilką .I nie gniewaj się na mnie, ale zawsze myślałam że jak Ania się spotka z Emilką to będą w podobnym wieku .

Gość · Wysłany: 30.07.08, 7:20PM Temat postu:

Nie gniewam się Iwono :D. Co do przyjaźni Ani i Emilki opowiadania będą wielowątkowe jedne o Ani i Emilce, drugie o kuzynce Sarze, ale będą tworzyły jedną całość ;) Co do wieku to Ania jest ok. 16/17 latką, a Emilka ma 10 lat. Różne są wyobrażenia, ja wybrałam akurat taką różnicę wieku :)

Gość · Wysłany: 31.07.08, 9:29AM Temat postu:

Wiki, ma jedno pytanie. Piszesz, że Sara "chciała uciec na statku wraz z Jimem Wennstolem. ", tzn. tylko [i]chciała[/i] czy rzeczywiście [i]uciekła[/i]? Do czego zmierzam... jeśli z nim uciekła, to nie wzięli ślubu? Dlaczego? To uciekła z niekochanym mężczyzną? Potem piszesz: "Na wielkim łożu leżała panna Sara Murray". To by znaczyło, że nadal jest panną. Jak to w końcu jest? ;)

Gość · Wysłany: 31.07.08, 12:52PM Temat postu:

Marigold [i]chciała uciec[/i] i słowo chciała było celowe, wyjaśnię w następnym opowiadaniu dlaczego nie uciekła :) Celowo trochę zagmatwałam jej życie, zwłaszcza, że wspominająca to ciotka Elżbieta nie wiedziała dokładnie jak to było z Sarą :) Niemniej dzięki za uważne przeczytanie i zauważenie :)

Gość · Wysłany: 31.07.08, 4:45PM Temat postu:

Robi się coraz ciekawiej, Wiki :) Podoba mi się Twoje opowiadanie. Udało Ci się świetnie odtworzyć charaktery Ani, Emilki, ciotki Elżbiety... Zwłaszcza Ania jest dokładnie taka, jak w powieściach Montgomery!

EDIT: Nie ma za co dziękować, to szczera prawda :) A ja usuwam moją "maleńką uwagę", bo jest już niepotrzebna.