Przyjaciele

Gość · Wysłany: 22.07.07, 12:24PM Temat postu:

Przyjaźń...marzę o niej odkąd pamiętam.Chciałabym mieć kogoś takiego jak Ania czy Diana.Teoretycznie mam 'przyjaciółkę',jednak pokrewną duszą jej nazwać nie mogę.A szkoda...
Jest to dla mnie raczej tylko koleżanka,ot co.Być może jeszcze kiedyś znajdzie się taka osoba 'która zna Józefa'.Pomarzyć narazie warto.

Gość · Wysłany: 25.07.07, 2:21PM Temat postu:

A wiecie, skąd wzięło się określenie "znający Józefa"?
W Biblii, w Księdze Wyjścia mamy werset 1,8 " (...) rządy nad Egiptem objął nowy król, który nie znał Józefa"

:mrgreen:

Gość · Wysłany: 25.07.07, 4:43PM Temat postu:

Ojj... Szczerze, to zawsze gdy słyszałam to powiedzenie, to nie myślałam bynajmniej o tym Józefie. Ale dobrze wiedzieć :mrgreen:

Gość · Wysłany: 25.07.07, 11:23PM Temat postu:

Jaaaaa, tak byłam strasznie ciekawa skąd ono się wzięło... znałam ten fragment (to o początku Niewoli Egipskiej) ale w życiu bym nie wpadła... :D :D

Gość · Wysłany: 26.07.07, 12:25PM Temat postu:

Ja również, pierwsze słyszę ;)
Dzięki za informację.

Gość · Wysłany: 29.07.07, 8:23PM Temat postu:

Ja mialam jedna przyjaciolke, ale baaardzo sie na niej zawiodlam. Niestety, okazala sie nie byc pokrewna dusza i wybrala inne towarzystwo (dyskoteki i papierosyi inne takie)...ehhh zabolało.Teraz mam przyjaciółkę, ale niestety mieszka daleko i piszemy do siebie maile:)
A jak ma na imie? Emilka...ja-JoAnna:)

W kazdym badz razie wychodze z zalozenia,ze przyjaciol szuka sie ciezko, to tak jakby jednej prawdziwej perly szukac wsrod tuzina sztucznych. Ciezkie to i trudne zadanie, ale coz znaczaja te wszystkie sztuczne perly przy tej jednej, prawdziwej?....

Wierze w to:) ;)

Gość · Wysłany: 10.04.08, 7:30PM Temat postu:

ja mam przyjaciółki Ewę, Asię i Justynę. Całkowici się z tobą zgadzam JoAniu.

Gość · Wysłany: 12.04.08, 5:51PM Temat postu:

O przyjaźni- przyjaźń jest niesamowita, niezapomniana i miejmy nadzieję na całe życie. Mnie udało się znaleźć przyjaciół z czego jestem strasznie szczęśliwa, ponieważ nie jestem człowiekiem z którym łatwo się żyje... :twisted:

Moje przyjaciółki rówieśniczki to Ola i Karolina. Strasznie je lubie, chociaż obie chyba nie mają cech wspólnych. Ola- szlona nastolatka, nie porzejmująca się specjalnie nauką (no ale bez przesady- czasem się uczy), zawsze kłębią się koło niej chłopcy, można z nią gadać o wszystkim. Karolinka- świetnie uczaca się dziewczyna, ambitna, wesoła, raczej rozważna. I chyba nawet wiem, dlaczego je uwielbiam. Zamiłowanie do nauki Karolinki, szaloność Olci tworzą.... mnie!

Moim kolejnym przyjacielem jest mój brat cioteczny, starszy odemnie prawie o 10 lat :D Może nie gadam z nim o chłopakach, makijażu i takich tam, ale czasem mówie mu rzeczy, których nikt nie wie.

P.S. Czy uważacie, że można się przyjaźnić z rodzicami, lub z jednym z nich? Hmmm w telewizji mówią, że tak, a ja jakoś w to nie wierzę. Choć mam z mamą świetne stosunki i mówię jej rzeczy, których inni by nie powiedzieli mamie, to nie uważam jej za całowitą przyjaciółkę, bo w życiu nie powiedziałabym jej wszytkiego co powinna wiedzieć. 8)

Gość · Wysłany: 12.04.08, 6:11PM Temat postu:

Dobrze, że zdecydowaliście się odkopać ten temat :)

W przyjaźni najistotniejsze jest to, o czym pisał Phil Bosmans w tekście cytowanym już przez Shee:
"Kocham Cię nie tylko za to, kim się stałeś,
ale i za to, kim ja stałem się dzięki Tobie."
Czyli to, co zawsze nam powtarza nasz ulubiony ksiądz Jacek w WIOŚNIE: kochaj tak, aby inni też potrafili kochać, nauczyć się miłości, tego, że więcej szczęścia jest w dawaniu, niż otrzymywaniu.

Moja najlepsza przyjaciółka jest dla mnie jak siostra (bo i moja siostrzyczka również jest moją przyjaciółką, oczywiście). Pod wieloma względami jesteśmy niesamowicie podobne do siebie, natomiast w innych aspektach życia idealnie się uzupełniamy. Najistotniejsze jest to, że mamy te same cele i priorytety życiowe, toteż ciągle pracujemy razem - we dwójkę uczymy się do egzaminów, bo tak o wiele łatwiej zapamiętujemy materiał(zwłaszcza obrazy); działamy w tych samych programach Stowarzyszenia WIOSNA, razem również uczestniczymy w życiu WIOSNY Kościoła. Najważniejsza jest dla nas praca nad sobą, w czym bardzo sobie nawzajem pomagamy. Tworzymy tak zgrany duet, że często jesteśmy brane za siostry :)

Gość · Wysłany: 13.04.08, 12:30PM Temat postu:

Ciekawa jestem, czy za jakiś czas nie poczujecie się stłamszone tak bliskim kontaktem - wierzę, że każda z Was ma swoją własną osobowość i żywotność, ale moim zdaniem w takich bliźniaczych relacjach istnieje niebezpieczeństwo zbyt dużego naśladowania drugiej osoby.
Choć może to po prostu przypadek, że jesteście podobne i dlatego się polubiłyście :).